Thailand Music education

ช่วงนี้เป็นช่วงกักตัว Covid 19 มีสิ่งที่ไม่เคยทำหลายอย่าง แต่มีสิ่งหนึ่งที่มันมีประโยชน์มากๆ คือ ผมได้มีเวลาเพิ่มขึ้นมานิดหน่อยทำให้ได้นั่งสมาธิ 10 นาที ทุกวัน มา 82 วันล่ะ รวมเป็นเวลาประมาณ 19 ชั่วโมง ทำให้ผมได้มีโอกาสในการเฝ้าสังเกตความคิดตัวเองได้เห็นความคิดของตัวเอง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป วนไปวนมา พอความคิดนึงหายไป ก็มีความคิดใหม่เข้ามาแทนที่ แต่สุดท้าย ความสุขที่สุดคือ เวลาที่เราหยุดคิด ซึ่งมันไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ อ่ะ แต่มันก็พอจะมีโมเม้นแบบนั้นเหมือนกัน  มีคนกล่าวว่าตอนนี้ AI ทำได้เกือบทุกอย่างที่มนุษย์ทำได้ แต่ AI มันไม่สามารถหยุดคิดด้วยตัวเองได้ ถ้าไม่มีคนสั่งให้มันหยุดคิด มันก็จะคิดไปเรื่อยๆ ไม่รู้จริงป่าว แต่เขาว่ากันว่านี่คือข้อแตกต่างระหว่างมนุษย์ กับ AI และที่เจ๋งคือ มนุษย์เราจะเกิดปัญญา เมื่อเราหยุดคิด ?????  วันนี้ระหว่างที่ผมไปวิ่งออกกำลังกาย ไม่ได้คิดอะไร ก็ค้นพบว่า (จริงๆ ครูบาอาจารย์ก็สอนมาตั้งนานแล้วหล่ะ แต่ไม่ค่อย รู้สึกเหมือนวันนี้) ทุกสิ่งบนโลก เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เหมือนความคิดเรานั่นแหล่ะ แต่บางอย่างมันก็เกิดขึ้น ตั้งอยู่นานหน่อย (ส่วน...

Learning how to learn with Pavane ช่วงนี้อยู่บ้านยาว ได้อยู่กับลูกเยอะมาก และก็ได้เรียนโน่นนี่นั่น online ทำให้ได้เชื่อมโยงทฤษฎีที่ได้เรียนมา ลองมาสังเกต และปรับใช้กับคุณลูกอยู่หลายอย่าง  วันนี้มาเล่าเรื่อง วิชาที่เรียนใหม่ทาง coursera เป็นวิชา ยอดนิยม ชื่อว่า Learning how to learn ผมเลือกมาเล่าสักหัวข้อนึงแล้วกัน โดยทฤษฎีการเรียนรู้บอกว่า  คนเรามีการคิดอยู่ 2 รูปแบบ   ได้แก่ การคิดโหมดจดจ่อ Focused และการคิดโหมดกระจัดกระจาย Diffuse thinking  ส่วนใหญ่โหมดมีสมาธิ เราก็รู้ๆ กันอยู่ เวลาจะเรียนอะไรก็ต้องมีสมาธิเป็นธรรมดา เป็นโหมดที่ผมให้คุณแม่สอน เพราะคุณแม่ คือ แม่ ผู้ที่สามารถมีสมาธิทำงานหามรุ่งหามค่ำ ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ขอกราบคารวะ ซึ่งผมทำสิ่งนี้ไม่ได้แน่นอน   สำหรับ โหมดระจัดกระจาย Diffuse thinking เราอาจไม่ค่อคุ้นเคยกัน ผมสรุปเอาแบบง่ายๆ ว่ามันก็คือความคิดที่แบบว่าเกิดขึ้นตอนเรา พักผ่อน ออกไปวิ่ง ทำกิจกรรมที่ชอบที่ชอบ ปล่อยให้สมองมันทำงานของมันไปเอง ซึ่งโหมดนี้ ผมจะถนัดกว่า เพราะเป็นคนกระจัดกระจ...

                                          ละครเวทีเสน่ห์ รอยร้าว” หรือ “broken violin วันนี้โชคดีที่ได้มีโอกาสมาชมการแสดงละครเวทีเรื่อง “เสน่ห์ รอยร้าว” หรือ “broken violin”  โดยได้รับเชิญจากครูเล็ก ภัทราวดี (ศิลปินแห่งชาติ) ซึ่งได้ผมได้เคยมีโอกาสร่วมงานกับท่านในสมัยที่เรียนจบปริญญาตรีใหม่ๆ  ด้วยความที่ไม่ได้มาดูละครของที่นี่นานแล้ว พอได้มาก็ทำให้นึกถึงบรรยากาศเก่าๆ  และระหว่างที่ดู ผมก็ได้รับพลังบวก และข้อคิดต่างๆ มากมายจากการดูละครเรื่องนี้มากมาย  เอาหล่ะ เล่าเลยละกัน เปิดเรื่องด้วยการเล่นไวโอลินไปด้วยสเก็ตไปด้วย แบบว่าว้าวมากจ้าา ที่สำคัญคือ สียังไง ให้เสียงไม่ตกเลยขณะที่กำลังเล่นสเก็ตบอร์ด แบบนึกถึงตัวเอง ถ้าสีซอไปด้วย เล่นอะไรพวกนี้ไปด้วย ภาพน่าจะตลกดีพิลึก แต่พี่คนนี้แบบว่า เท่ห์มาก  ทำให้นึกถึงแต่ก่อนตอนที่อยู่กับครูเล็กใหม่ๆ ครูชอบว่าผมว่า ไอ้ป่าน มึงจะสีซออย่างเดียวไม่แสดงอย่างอื่นเลยเหรอ???? ตอนนั้นก็ได้แต่คิดว่า แล้วจะให้ทำอะไรฟร...